Psychoterapia poznawczo- behawioralna ,w skrócie CBT, jest jednym z nurtów w psychoterapii, który jest popularnie stosowany na całym świecie. Cechą charakterystyczną tego nurtu jest podkreślanie związku pomiędzy tym ,w jaki sposób myślimy o sobie i otaczającym nas świecie, a tym jakie przeżywamy emocje oraz jakie, w efekcie, podejmujemy działania.
W procesie terapii pacjent, wraz z terapeutą, poszukują tego związku w odniesieniu do trudności, z którymi zgłasza się pacjent. Wspólnie obserwują unikatowy, dla danej osoby, wzorzec interpretacji rzeczywistości. Pomaga to pacjentowi zrozumieć czego doświadcza w sytuacjach, które są dla niego problematyczne, wzbudzają silne emocje oraz dlaczego reaguje w określony sposób.
Terapia CBT jest związana z odkrywaniem własnych uczuć, nazywaniem ich, rozumieniem ich roli oraz sposobami ich regulacji.
Terapia ta koncentruje się na mocnych stronach pacjenta, jego zasobach. Pacjent, przy wsparciu terapeuty, odnajduje swoje zasoby i uczy się je wykorzystywać do radzenia sobie.
Celem terapii jest poradzenie sobie z aktualnie doświadczanymi trudnościami. Często wymaga to jednak odwołania się do przeszłych doświadczeń i ważnych relacji, chociaż analizowanie przeszłości pacjenta nie jest celem samym w sobie w terapii.
Terapeuta pełni w tym nurcie rolę partnerską wobec pacjenta. Zakłada, że to pacjent jest ekspertem od samego siebie.
Aktualnie psychoterapia CBT znajduje się w procesie bardzo intensywnego rozwoju. Stworzono kilka odmiennych koncepcji rozwijających podstawowe zasady myślenia poznawczo-behawioralnego. Przykładem mogą być: Terapia Schematów, Terapia Akceptacji i Zaangażowania (ACT), Dialektyczna Terapia Behawioralna (DBT) czy Terapia Poznawcza oparta na Uważności (MBCT). Zjawisko tak intensywnego rozwoju i różnicowania się CBT to określono jako 3 falę CBT.
Jako terapeutka CBT jestem bardzo zaciekawiona technikami Terapii Schematów i ACT, które bywają niezastąpionym wsparciem w procesie terapii.
